De donkere wolken boven AI – van privacy verlies tot klimaatverandering

De komst van kunstmatige intelligentie (AI) doet discussies oplaaien. Zo zijn Ernst-Jan Pfauth én Alexander Klöpping de uitgevers van het alarmerende boek Je gezicht is nu van ons. Hierin beschrijft The New York Times journalist Kashmir Hill de opkomst van Clearview.ai: een bedrijf dat met behulp van AI al met één foto alles over je te weten kan komen. Dit betekent potentieel het einde van privacy zoals we het kennen.

Maar de gevaren beperken zich niet tot privacy kwesties. Ook de vooroordelen die nu ingebouwd zitten in AI zijn als gevaarlijk benoemd, net zoals de gevolgen op de arbeidsmarkt. Geloofwaardigheid is daarnaast ook een brandende kwestie: wat wanneer kunstmatige intelligentie zo goed wordt in contentcreatie, dat wij niet meer weten wat door mensen is gemaakt en wat door AI? Wat betekent dit voor onze samenleving?

Sommige wetenschappers gaan al verder; die claimen dat de komst van AI het einde van de mensheid kan betekenen. Want wat als AI het mogelijk maakt dat iedereen in potentie een bom (!) kan bouwen? Wil je ook eens in deze donkere randen duiken, raad ik je echt aan om The A.I. Dilemma op YouTube te kijken.

Korte termijn bewustwording
Bovenstaande gevaren gaan in op toepassing van kunstmatige intelligentie. Die gevaren zijn in mijn ogen reëel en daar moeten we aandacht aan geven, maar op de korte termijn is er nog iets heel dringends aan de hand, namelijk klimaatverandering. En kunstmatige intelligentie stoot heel veel CO2 uit, wat klimaatverandering versnelt.

Al in 2020 publiceerde Nature het artikel – The Carbon Footprint of Artifical Intelligence. In het artikel komen de onderzoekers van de Universiteit van Massachusetts Amherst aan bod. Zij vroegen zich in 2019 al af wat het energieverbruik van verschillende natural language processing training modules was. Na hun onderzoek schatten ze de uitstoot van 1 (!) groot taalmodel op 300.000 kg CO2-uitstoot. Ter vergelijking: dat is hetzelfde als 125 keer heen en weer vliegen van New York naar Peking. Voor 1 taalmodel dus.

En dit was voor we allemaal AI gingen gebruiken. Maar inmiddels worden tools als ChatGPT en Midjourney steeds meer gebruikt. En full disclosure: ik gebruik die tools ook. Voor het tegenlezen van een artikel of het maken van een planning. Het is gewoon handig, maar ik ben mij ook bewust dat dit data gebruikt. Dus ik probeer het te minimaliseren. Net zoals mijn stroomgebruik thuis of mijn autoritjes.

Goede initiatieven
Ook wetenschappers worden zich bewust van de CO2-uitstoot van AI en proberen kunstmatige intelligentie groener te maken. De NOS schreef al over Luis Cruz van de TU-Delft – die zich bezighoudt met het efficiënter maken van zoekopdrachten – en Sander Bohté – die werkt aan chips die energie kunnen besparen.

Zelf ben ik ook een initiatief gestart, The Digital Clean Up. In dit initiatief focus ik me op data-opslag en de energieconsumptie in datacenters. Het doel is om mensen én bedrijven meer bewust te maken dat er achter die ‘cloud’ geen wolken hangen, maar echte, energie slurpende datacenters.

Mocht je na het lezen van dit blog denken: ik vind het ook belangrijk dat hier meer bewustwording voor is? Check dan even de website die ik online (op een ronkende dataserver) heb gezet. Lees de one-pager eens en misschien teken je de petitie zelfs. Of deel je de website met mensen in het bedrijf waar je werkt. Met jouw hulp kunnen we ervoor zorgen dat we meer mensen bereiken en we minder CO2 uitstoten in datacenters.